Na awersie: krzyż maltański, pokryty czerwoną emalią, pomiędzy ramionami cztery dwugłowe orły carskie, w centrum medalion otoczony wieńcem laurowym pokrytym zieloną emalią.
Po upadku powstania listopadowego w 1831 Order Świętego Stanisława, podobnie jak Order Orła Białego i Order Virtuti Militari, włączono do odznaczeń rosyjskich jako najniższe z nich pod nazwą Cesarsko-Królewski Order św. Stanisława.
Zmieniony został wygląd insygniów: ze środkowego medalionu awersu usunięto malowaną na porcelanie figurę św. Stanisława i zastąpiono ją splecionymi literami SS (Sanctus Stanislaus), polskie białe orły między ramionami krzyża wymienione zostały na dwugłowe orły carskie, leżące pomiędzy emaliowanymi na czerwono ramionami krzyża.
Order Św. Stanisława II klasa, ZŁOTO. Cechy probiercze złota „56” (14 ct) na uchu z przełomu XIX i XX wieku i imiennik wytwórcy. 
Waga bez wstążki: 10,97 g.
Amatorskie próby naprawy. Liczne luty, na jednym ramieniu spękana emalia. 
Wymiary: 48 x 43,5 mm