Aw.: Głowa króla w prawo. Pod szyją monogram IPH. W otoku: STANISLAUS AUGUSTUS DG REX POLONIAE M D LITUA  
Rw.: 3 splecione wieńce z gałązek oliwnych, laurowych i dębowych. Łacińska dewiza: MERENTIBUS (zasłużonym) 

Medal nagrodowy MERENTIBUS został przez króla ustanowiony w 1766 roku. Jego wykonanie powierzono Janowi Filipowi Holzhauesserowi, nowo zatrudnionemu w mennicy warszawskiej rytownikowi i medalierowi. Była to jedna z jego pierwszych prac medalierskich w służbie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Medal MERENTIBUS był przyznawany ludziom nauki i wynalazcom, oraz zasłużonym w różnych dziedzinach wiedzy i sztuki. Wybijano go w złocie, srebrze i brązie. Opisywany jest kolejną, późniejszą wersją tego medalu. Stempel został wykonany przez medaliera w 1784 roku. Jak wynika z zapisków Antoniego Schrödera, byłego mincerza warszawskiego, opublikowanych w 1797 roku, stało się to po tym, gdy stemple do poprzednich medali uległy zniszczeniu. Medal w tej wersji ikonograficznej był wybijany niemal do końca panowania króla Stanisława Augusta. 

Medale nagrodowe tej odmiany bite w złocie, są bardzo rzadkie. Największą wagę wśród wszystkich znanych egzemplarzy, które ważą około 12-13 dukatów. Nasz egzemplarz waży 10,5 dukata. Nie można wykluczyć, że były to pierwsze odbitki stempla, kiedy to dopiero ustalano standard wagowy dla tego typu medali nagrodowych, odpowiadający 12 dukatom. 

Oferowany egzemplarz pochodzi z znakomitej starej kolekcji Polaka mieszkającego zagranicą. 

Ekstremalnie rzadki, duży złoty medal. Bardzo ładny egzemplarz, wpsniała patyna podkreślająca detale. 

Raczyński 497; Więcek. 9