Aw.: Głowa króla w prawo.  Pod szyją monogram IPH. W otoku: STANISLAUS AUGUSTUS  DG REX POLONIAE M D LITUA
Rw.: 3 splecione wieńce z gałązek oliwnych, laurowych i dębowych. Łacińska dewiza: MERENTIBUS (zasłużonym)

Medal nagrodowy MERENTIBUS został przez króla ustanowiony w 1766 roku. Jego wykonanie powierzono Janowi Filipowi Holzhauesserowi, nowo zatrudnionemu w mennicy warszawskiej rytownikowi i medalierowi. Była to jedna z jego pierwszych prac medalierskich w służbie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Medal MERENTIBUS był przyznawany ludziom nauki i wynalazcom, oraz zasłużonym w różnych dziedzinach wiedzy i sztuki. Wybijano go w złocie, srebrze i brązie.

Opisywany jest kolejną, późniejszą wersją tego medalu. Stempel został wykonany przez medaliera w 1784 roku. Jak wynika z zapisków Antoniego Schrödera, byłego mincerza warszawskiego, opublikowanych w 1797 roku, stało się to po tym, gdy stemple do poprzednich medali uległy zniszczeniu. Medal w tej wersji ikonograficznej był wybijany niemal do końca panowania króla Stanisława Augusta.

Medale nagrodowe tej odmiany bite w złocie, są bardzo rzadkie. Wystawiony zasługuje na szczególną uwagę. Ma bowiem otwór na gadzinie 12:00 przez który przechodziła oryginalna wstęga do noszenia w formie medalionu na piersi, niestety wstęga nie dotrwała do dziś w zbiorze.
Największą wagę wśród wszystkich znanych egzemplarzy, które ważą około 12-13 dukatów. Nasz egzemplarz waży 11/11,5 dukata. Nie można wykluczyć, że były to pierwsze odbitki stempla, kiedy to dopiero ustalano standard wagowy dla tego typu medali nagrodowych, odpowiadający 12 dukatom.

Oferowany egzemplarz pochodzi z znakomitej starej kolekcji Stanisława Herstala sprzedawanej po nad 50 lat temu w USA.

Ekstremalnie rzadki, duży złoty medal. Piękny egzemplarz, lustro mennicze na całej powierzchni, niewielkie rysy w tle, wyśmienita prezencja, otwór na godzinie 12:00 na wstęgę.

Raczyński 497; Więcek. 9