Aw.: Popiersie króla w prawo w koronie i zbroi z szerokim naramiennikiem dekorowanym guzami i rozetami. Na zbroję wyłożony koronkowy kołnierz, płaszcz udrapowany na ramieniu, za plecami zawiązana chusta. Na piersi łańcuch Orderu Złotego Runa. Pod ramieniem inicjały medaliera S.A. W otoku: SIGIS III DG REX POL M D L R PRVSSIÆ
Rw.: Dwa lwy podtrzymują kartusz miejski stojący na bogato zdobionej konsoli. Nad tarczą złączone dwa liście palmowe i wielolistne gałązki. Środek konsoli w kształcie serca, w której znajduje się miniaturowa tarcza miejską trzymana przez dwa lwy. U dołu na podłużnej belce i wewnątrz konsoli inicjały medalierskie i mincerskie: AV-hh, S.A., DC. W owalnych łukach zdobiących dno konsoli wpisana data 16-17. Wewnątrz obwódka sznurowa, z zewnątrz wieńcowa. W otoku: EX AVRO SOLIDO CIVITAS GEDANENSIS F F

Donatywa jest jedną z najdoskonalszych prac medaliera Samuela Ammona. Przybył on do Gdańska w 1613 roku i podjął pracę w mennicy miejskiej w Gdańsku. Należał on do najwybitniejszych artystów I połowy XVII wieku. W 1621 roku wykonał on stemple do słynnej studukatówki koronnej. Jego prace charakteryzowały się wyjątkową wagą jaką przykładał do szczegółów stempla. Każdy element królewskiego stroju czy tarczy herbowej jest oddany z największą starannością. Niektóre elementy dekoracji widoczne są tylko
pod szkłem powiększającym. Donatywy przeznaczano na podarunki dla wybitnych gości. Egzemplarz o wadze 3 dukatów był w dawnych zbiorach Gimnazjum Gdańskiego oraz wyłącznie w najznakomitszych kolekcjach.
Obecnie notowany tylko w dwóch zbiorach publicznych muzeum H-Czapskiego w Krakowie oraz w Ermitażu, a jeden z trzech egzemplarzy tej wagi dostępny na rynku numizmatycznym. W pracy J. Dutkowskiego „Złoto czasów dynastii Wazów” użyto ilustracji tej monety.
Ekstremalnie rzadka pozycja, notowana tylko cztery razy na aukcjach. Piękny egzemplarz. Wspaniale zachowane detale, połysk menniczy, kolorowa stara patyna. Znakomita proweniencja – punca Pilawa na awersie.

Kopicki nie notuje, Friedberg 8; H-Czapski 1360 (R4); CNG. 195; Złoto Wazów t.I 171 (R7), Kaleniecki s. 208