Aw.: Popiersie króla w prawo, peruce i wieńcu laurowym.
Pod popiersiem tarcza położona na skrzyżowanych kluczach herb Leliwa Jana Andrzeja Morsztyna,
Podskarbiego Wielkiego Koronnego (1659-1668).
W otoku: MICHAEL D G REX – POLONIARUM
Rw.: Czteropolowa tarcza herbowa, w środku mała tarcza z herbem Wiśniowieckich,
po bokach litery M-H (Michał Hodermann), pod tarczą nominał 1/3 (talara).
W otoku: M D LITUANIAE – (1/3) RUSS PRUSS 16 – 71

Złotówki zostały wybite w mennicy w Bydgoszczy, na polecenie podskarbiego wielkiego koronnego
Andrzeja Morsztyna. W trakcie ich bicia okazało się, że emisja jest nielegalna, bo nie obejmuje jej żadna
ordynacja. Morsztyn nową monetę przedłożył pod obrady najbliższego sejmu, jednak ten został zerwany
i do zatwierdzenia emisji nie doszło. Król nakazał zatem, aby złotówki przetopiono. Z zapisków gdańskiego
historyka Karla Beniamina Lengnicha wynika, że wybito ich 5000 sztuk. Nieznana jest liczba zachowanych
egzemplarzy. Według współczesnych opinii nie dochowało się ich więcej niż kilkanaście egzemplarzy. Znane są
dwie odmiany stempla. W zbiorze Czapskich jest druga (nieco częściej spotykana) odmiana bez kropki po słowie
REX (2371). Moneta ogromnej rzadkości, zwłaszcza w tak pięknym stanie zachowania.

Ślad po zawieszce.

Kopicki 1927; H-Cz. 2371; Chełmiński 941; Kubicki 1483; Frankiewicz 738; Chomiński 542; Brandt (1983);
Karolkiewicz 2350 (ex Brandt, p.373); Parchimowicz 1571; Tyszkiewicz 125