Numer: -508- 18

Nazwa: Polska III RP PRÓBA Nikiel 100 000 zł 1991 Bitwa o Anglię st. L-
Opis: Egzemplarz posiada ślad linii papilarnych oraz mikroryski.
Waga: 15,700 g Ni
Literatura: Fischer: P 396 Należy jednak pamiętać, iż monety niklowe nie były przechowywane w kapslach stąd też mogą posiadać delikatny nalot oraz ślady linii papilarnych. Technika fotografowania monet bitych w niklu nie oddaje w pełni ich urody stąd też proponujemy obejrzenie numizmatów na żywo - zapraszamy od poniedziałku do piątku w godz. 10.00 - 17.00 Niklowe monety próbne W początku lat 60-tych XX wieku , Komisja Numizmatyczna Zarządu Głównego ówczesnego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, wystąpiła do Prezesa Narodowego Banku Polskiego w Warszawie z inicjatywą stałej emisji niklowych monet próbnych. Miały one dokumentować prace projektowe nad bieżącymi, wprowadzanymi sukcesywnie monetami obiegowymi, okolicznościowymi i pamiątkowymi. Wiele z tych projektów, nie tyle kontrowersyjnych co zawierających nowatorskie rozwiązania plastyczne, nie uzyskiwało akceptacji dość zachowawczej Komisji Bankowej zatwierdzającej ich projekty do realizacji. Aby ocalić dla numizmatyki te niezrealizowane projekty monet, autorstwa wybitnych polskich rzeźbiarzy, oraz pokazać wieloetapową drogę twórczego dochodzenia do finalnego efektu, jakim jest moneta obiegowa, postanowiono wybijać po 500 sztuk każdej monety. Były to zarówno wykonane w niklu próby monet skierowanych do emisji, jak i ich nie zatwierdzone projekty. Połowa nakładu pozostała w Banku, resztę rozdzielono między kolekcjonerów. Stałe przydziały tych monet mogli otrzymywać tylko najaktywniejsi członkowie Towarzystwa, na podstawie specjalnego regulaminu przyznawania tych monet. Na wniosek macierzystego Oddziału, dożywotniego przydziału wszystkich kolejnych „kompletów”, dokonywała Komisja Numizmatyczna ZG PTA., kierując się zasadą tworzenia tzw. „społecznego muzeum”. Monety miały być udostępniane na wystawach i pokazach, a więc otrzymujący je musiał być już właścicielem udokumentowanego zbioru numizmatycznego. Sankcją za pozbycie się monet bez wiedzy Komisji było automatyczne pozbawienie dalszego przydziału. Z chwilą śmierci właściciela komplety tych monet ulegały często rozproszeniu, stąd po półwiecznej ich egzystencji w numizmatyce polskiej, nie tak często spotykamy pełny zbiór. Założenia edycyjne tych monet jako niezrealizowanych projektów w innym metalu niż bieżąca emisja, wyłącznie dla celów kolekcjonerskich, były ewenementem w ówczesnych czasach i światłą zasługą polskich numizmatyków dla ochrony naszego dziedzictwa kulturowego, jakie niesie z sobą historia polskiej monety.