Aw.: Popiersie króla w prawo, peruce i wieńcu laurowym. Pod popiersiem tarcza położona na skrzyżowanych kluczach herb Leliwa Jana Andrzeja Morsztyna, Podskarbiego Wielkiego Koronnego (1659-1668). W otoku: MICHAEL D G REX – POLONIARUM

Rw.: Czteropolowa tarcza herbowa, w środku mała tarcza z herbem Wiśniowieckich, po bokach litery M-H (Michał Hodermann), pod tarczą nominał 1/3 (talara). W otoku: M D LITUANIAE – (1/3) RUSS PRUSS 16 – 71 
 

Złotówki zostały wybite w mennicy w Bydgoszczy, na polecenie podskarbiego wielkiego koronnego Andrzeja Morsztyna. 

W trakcie ich bicia okazało się, że emisja jest nielegalna, bo nie obejmuje jej żadna ordynacja. Morsztyn nową monetę przedłożył pod obrady najbliższego sejmu, jednak ten został zerwany i do zatwierdzenia emisji nie doszło. 

Król nakazał zatem, aby złotówki przetopiono. Z zapisków gdańskiego historyka Karla Beniamina Lengnicha wynika, że wybito ich 5000 sztuk. Nieznana jest liczba zachowanych egzemplarzy. 

Według współczesnych opinii nie dochowało się ich więcej niż kilkanaście egzemplarzy. Znane są dwie odmiany stempla.  
 

Moneta ogromnej rzadkości. 

Pozycja ze starej kolekcji. 
 

Kopicki 1927; H-Cz. 2371; Chełmiński 941; Kubicki 1483; Frankiewicz 738; Chomiński 542; Brandt (1983); Karolkiewicz 2350 (ex Brandt, p. 373); Parchimowicz 1571; Tyszkiewicz 125