Sytuacja Polski w 1939 roku spowodowała, że prezydent, premier i także władze Banku Polski S.A. podjęły decyzję o wyjeździe i ewakuowaniu zapasów złota, dewiz, bilonu, dokumentów oraz banknotów z Polski.
Aktywa zdeponowano w krajach sojuszniczych m.in. Anglii i USA. Dyrekcja Banku Polskiego zdecydowała o zwiększeniu zapasów pieniężnych mając nadzieję na szybkie wyzwolenie kraju, a wraz z tym na wzrost obiegu złotych polskich. Wykonanie dużej ilości banknotów w 1942 roku zlecono amerykańskiej firmie American Bank Note Company.
Firma wydrukowała dwa banknoty o nominałach 20 i 50 złotych, druk został zakończony w 1943 roku. Po zakończeniu wojny w 1947 roku przewieziono do Polski pieniądze wydrukowane w Anglii i USA oraz papier do ich druku, jednak już w 1951 roku Bank Polski postawiono w stan likwidacji, zaś banknoty i papier zniszczono, pozostawiając nieliczne egzemplarze. Dziś banknoty obiegowe tej emisji oraz ich wzory zalicza się do rzadkich, a jednostronne druki próbne do niezwykle rzadkich.

Ekstremalnie rzadki wzór banknotu. Trzykrotnie perforowany. Numeracja zerowa, bez serii.

Ugięcie lewego, dolnego narożnika przechodzące w złamanie, lekkie zagniecenia, papier świeży i sztywny.

Miłczak 87c; Lucow 1055 (R8)