Aw.: Popiersie króla w prawo, w koronie i zbroi okrytej płaszczem, spiętym broszą na ramieniu. U dołu herb Ślepowron.

W otoku: IO CASIM D G RE – X POL & SVE M D L

Rw.: Pod koroną czteropolowa tarcza z małą tarczą z herbem Wazów – Snopek w środku, opasana łańcuchem z Orderem Złotego Runa. Po obu stronach tarczy inicjały A-T (Andrzej Tymf, dzierżawca mennicy krakowskiej).

W otoku: MONETA AVREA – REGN POL 1664

W drugiej połowie XVII wieku Rzeczpospolita, która jeszcze nie zaleczyła ran po zniszczeniach i upadku gospodarki spowodowanej najazdami szwedzkimi, kozackimi i innymi zatargami ciągnącymi się od dziesięcioleci, nie miała możliwości zabezpieczenia obiegu pieniężnego złotymi monetami. Dukaty i ich wielokrotności opuszczały mennice polskie i miejskie w bardzo niewielkich ilościach. Obieg finansowy opierał się na niepełnowartościowej monecie srebrnej i miedzianej. Złoto służyło głównie do tezauryzowania majątków i transakcji nieruchomościami. W transakcjach dominowały dukaty zagraniczne, głównie niderlandzkie i węgierskie. Złote polskie monety, co dokładnie odzwierciedla zawartość skarbów z tej epoki, już wtedy były wyjątkowo rzadkie i niespotykane.

Ładny egzemplarz, lekko gięty.

Kopicki 1921; Friedberg 89; Kaleniecki s. 358; H-Czapski 5922; Złoto czasów dynastii Wazów, T.II K260 (R5) Parchimowicz 1667 c; Tyszkiewicz 100