Cesarstwo Rzymskie, Aureus, Klaudiusz 41 – 54 r.n.e., Emisja pośmiertna z czasów Nerona 54 – 68 r.n.e. - RZADKOŚĆ
Opis
Aw: Głowa Klaudiusza w wieńcu laurowym w lewo.
DIVVS CLAVDIVS AVGVSTVS
Rw: Kwadryga konna ciągnie za sobą powóz pogrzebowy Klaudiusza w prawo, w odcinku EX S.C.
Emisja: Październik – Grudzień 54 r.n.e.
Emisja ta upamiętnia deifikację (przyjęcie w poczet Bogów Rzymu) poprzednika Nerona, Klaudiusza przez cezara i senat, stąd legenda w odcinku EX SC (uchwałą senatu). Cesarz Klaudiusz zmarł, a raczej został otruty w nocy z 12 na 13 października 54 r. Osobą odpowiedzialną za śmierć cesarza był jego żona, a matka późniejszego cesarza Nerona – Agryppina młodsza, która była notabene jego bratanicą. Cesarz został otruty dodaniem trucizny do jego przysmaku grzybów. Truciznę cesarzowa dostała od sławnej trucicielki Lokusty, która będzie współpracowała z dworem cesarskim jeszcze za czasów Nerona. Celem otrucia było oczywiście posadzenie na tronie cesarskim Nerona. Trzeba pamiętać o tym, że przed adopcją późniejszego cesarza pierwszym pretendentem do tronu był Brytanik, biologiczny syn Klaudiusza z wcześniejszą żoną Messaliną (znaną głównie z jej nazbyt dużego zamiłowania do łóżkowych przygód z kim popadnie, co doprowadziło do jej egzekucji). Brytanik chory był na padaczkę, i to atak tej choroby a nie jak twierdzono do tej pory otrucie było przyczyną jego śmierci w roku 55. Sama Agryppina, myślała, że dzięki temu będzie sama rządzić, a Neron będzie jedynie marionetką w jej rękach. Tak działo się przez kilka miesięcy, lecz mądre rady Seneki wychowawcy cesarza oraz Burrusa – Prefekta Pretorian odsunęły cesarzową od władzy. Skutkiem tego było ciągłe knucie przeciwko swojemu synowi, co doprowadziło Nerona do konieczności zabicia matki w roku 59 n.e. Cesarzowa zginęła od ciosu gladiusem w brzuch, przed śmiercią miała powiedzieć ,, Przebijcie to łono, które go na świt wydało’’.
Jest to 2 emisja monet wybitych za czasów Nerona stąd możliwe bardzo dokładne datowanie emisji. W łacinie są 2 określenia na boga. Deus – bóg który zawsze był bogiem, oraz Divus – człowiek żyjący który stał się bogiem za ziemskie zasługi, stąd określenie cesarza na awersie.
Ślad po usuniętej zawieszce. Dobra prezencja. Bardzo rzadka moneta.
RIC [Nero] 4.
Egzemplarz z aukcji Künker 133 poz. 8664.
Opis przygotowany przez p. Krzysztofa Pakułę.