Aw.: Popiersie króla w prawo w wieńcu laurowym w płaszczu rzymskim spiętym na ramieniu.
W otoku: MICHAEL D G REX POL M D LIT RUS PRUS MAS
Rw.: Popiersie królowej w lewo, w sukni spiętej małą broszą. Pod popiersiem inicjały IB (Jan Buchheim z Wrocławia).
W otoku: ELEONORA MARIA REGINA POLONIÆ

Medal ślubny wybity w złocie, z okazji zawarcia przez króla związku małżeńskiego z Eleonorą Marią, córką cesarza Ferdynanda III. Ślub odbył się 27 lutego 1670 r. w klasztorze na Jasnej Górze w Częstochowie. Uroczystości zaślubinowe miały dość skromną oprawę. Eleonora Maria – 17-letnia siostra panującego na dworze wiedeńskim Leopolda I, była kobietą piękną, wykształconą i inteligentną. Jako królowa szybko zjednała sobie powszechne uznanie i sympatię. Szlachta ceniła ją za niemieszanie się do polityki i liczne zalety. Małżeństwo z Habsburżanką było nobilitacją dla Michała Korybuta, który nie był specjalnie ceniony przez mu współczesnych. Z rozlicznych, mniej lub bardziej sprawdzonych anegdot krążących za jego życia, najbardziej łagodne była stwierdzenie, że chociaż znał osiem języków, to w żadnym z nich nie miał nic ciekawego do powiedzenia…

Ślub ten, zaaranżowany ze względów politycznych, był dość skromny w porównaniu do uroczystych ożenków królewskich w ówczesnej Europie. Jako pamiątki po nim pozostały medale zaślubinowe zamówione u dwóch znakomitych medalierów XVII wieku: Jana Höhna Młodszego z Gdańska i Jana Buchheima z Wrocławia. Medale były wybijane przede wszystkim w złocie, jednak notujemy również te wykonane w srebrze.

Bardzo rzadki medal, należy do serii medali ślubnych, wybijanych w złocie i srebrze, wykonany przez nieznanego autora.

Pięknie zachowany egzemplarz z subtelną, starą, patyną. Drobne ryski na portrecie Eleonory.

Duża rzadkość na rynku, szczególnie w takim stanie zachowania.

H-Czapski 2392 (R4); Raczyński 169