Aw.: Popiersie króla w prawo, w wieńcu i rzymskim płaszczu.
W otoku: MICHAEL D G REX POL M D LIT RUS PRUS MAS
Rw.: Popiersie królowej w lewo, w sukni z wysoko upiętymi włosami ozdobionymi perłami z lokami opadającymi na dekolt.
W otoku: ELEONORA MARIA D G REGINA POL

Medal ślubny wybity w złocie, z okazji zawarcia przez króla związku małżeńskiego z Eleonorą Marią, córką cesarza Ferdynanda III. Ślub odbył się 27 lutego 1670 r. w klasztorze na Jasnej Górze w Częstochowie. Uroczystości zaślubinowe miały dość skromną oprawę. Eleonora Maria – 17-letnia siostra panującego na dworze wiedeńskim Leopolda I, była kobietą piękną, wykształconą i inteligentną. Jako królowa szybko zjednała sobie powszechne uznanie i sympatię. Szlachta ceniła ją za niemieszanie się do polityki i liczne zalety. Małżeństwo z Habsburżanką było nobilitacją dla Michała Korybuta, który nie był specjalnie ceniony przez mu współczesnych. Z rozlicznych, mniej lub bardziej sprawdzonych anegdot krążących za jego życia, najbardziej
łagodne była stwierdzenie, że chociaż znał osiem języków, to w żadnym z nich nie miał nic ciekawego do powiedzenia…
Ślub ten, zaaranżowany ze względów politycznych, był dość skromny w porównaniu do uroczystych ożenków królewskich w ówczesnej Europie. Jako pamiątki po nim pozostały medale zaślubinowe zamówione u dwóch znakomitych medalierów XVII wieku: Jana Höhna Młodszego z Gdańska i Jana Buchheima z Wrocławia. Medale były wybijane przede wszystkim w złocie o wadze 4 dukatów. Maria Stahr (autorka katalogu medali polskich) autorstwo tych medali przypisuje Janowi Höhnowi. W Krakowie w Muzeum Czapskich jest jedna sztuka o wadze 10 dukatów, oferowany medal waży 8 dukatów.

Bardzo rzadki medal, egzemplarze o wyższej wadze należą do największych rzadkości.

Wspaniale zachowany egzemplarz, połysk i delikatna czerwonawa patyna. Medal zamknięty w oryginalnej zgrzewce z aukcji Stacks z 1983 roku.

Raczyński 170