Aw.: Król Władysław IV przedstawiony jako Herkules z maczugą, poskramiający trójgłowego cerbera. W odcięciu kartusz herbowy Gdańska, po bokach CIVIT – GEDAN / F – F. Inicjał medalierski IH nad ogonem smoka. W otoku: VLADISLAO IV POLONIÆ ET SVECIÆ REGI HERCULI PACIFICO
Rw.: Dwa ukoronowane orły, polski z tarczą Wazów na piersi i dwugłowy cesarski z herbem Habsburgów. W otoku inskrypcja: REGALE AQUILAE PROGENERANT AQUILAM MDCXXXVII

Medal ten, razem z innymi wybitymi w Gdańsku, został podarowany królowi dla uświetnienia uroczystości ślubnych Władysława IV. W 1637 roku król poślubił Cecylię Renatę z Habsburgów. Znane są dwie wersje medalu z wizerunkiem Herkulesa. Przedstawienie to zostało połączone z rewersem medalu ślubnego, na którym widnieją dwa połączone orły; polski i austriacki (nasz egzemplarz). Druga wersja medalu z 1637 roku, nie nawiązuje do ślubu, ale jest politycznym hołdem złożonym królowi przez radę Miasta Gdańska. Medal został wybity na zamówienie rady przez Jana Höhna starszego. Dla Gdańska, ślub stał się pretekstem do złożenia hołdu i podkreślenia zasług Władysława, nie tylko jako wojownika, ale też władcy, który zagwarantował pokój. Okres pokoju sprzyja handlowi, a gdy Gdańsk się bogaci to Królestwo Polskie razem z nim. To przesłanie Gdańsk często wyrażał na swoich medalach i tak stało się też tym razem. Władysław IV został przedstawiony jako antyczny Herkules, walczący z trzygłowym cerberem, wrogami Polski: Moskwą, Turcją i Szwecją, co wyjaśnia inskrypcja na medalu. To barokowe arcydzieło sztuki medalierskiej jest udaną próbą połączenia politycznego przesłania z hołdem dla króla, gdzie zgodnie z wymogami dworskiego ceremoniału, król pokazany jest z atrybutami antycznego herosa. Odwołanie do antycznego bohatera miało za zadanie zjednanie przychylności króla Władysława IV, choć to nie tyle Herkules, a jego czyn jest tematem tej sceny. Pokonanie mitycznego Cerbera, przyrównano do zlikwidowania zagrożenia, jakie z trzech stron otaczało Rzeczpospolitą, trzy ucięte głowy Cerbera to trzy pokonane kraje. Medal należy do wybitnych dzieł Jana Höhna starszego, przedstawiciela i wybitnego twórcy barokowej sztuki. Po raz pierwszy został opisany w 1737 roku w katalogu zbioru rodziny Lubeck z Królewca. Był w zaginionym zbiorze Gimnazjum Gdańskim, Izabeli Starzyńskiej, Rzadiwiłłów, nie posiadali go Franciszek Potocki oraz E. Hutten-Czapskiego. Obecnie nie notowany w żadnym zbiorze prywatnym. Medale te znane są tylko o wadze 12 dukatów, na rynku numizmatycznym nie odnotowano innego egzemplarza. Ślad po zawieszce. Ekstremalnie rzadki numizmat. Po raz pierwszy na aukcji. Do najlepszych kolekcji.

Raczyński 117; Vossberg 815; Gumowski (1938) 58; Złoto Wazów 307 (R7)