Aw.: Popiersie króla w prawo, w koronie i w zbroi okrytej płaszczem. Na piersi Order Złotego Runa.
W otoku: IOAN CAS DG REX POL & SUE M D L R P
Rw.: Anioł podtrzymuje owalną tarczę z herbem miasta. Po bokach data 16-67, poniżej inicjały mincerskie HD-L (Hans Dawid Lauer, dzierżawca mennicy w Toruniu, HD w ligaturze)
W otoku: MONETA AVREA CIVIT THORUNENSIS

W 1650 roku wzorem krajów habsburskich i Śląska, Rada Miasta Torunia postanowiła oprócz dukatów wybijać także dwudukaty. Toruń leżał na granicy Prus Królewskich i ziem koronnych. Stanowił naturalny port przeładowujący towary napływające Wisłą z Gdańska. Na potrzeby handlu z Gdańskiem w Toruniu wybijano dukaty, natomiast na zakup towarów, głównie płodów rolnych eksportowanych potem przez porty pruskie, potrzebne były miastu dwudukaty. Dwudukaty wybijano w mennicy w Toruniu w 1660, 1662-1665 oraz w latach 1667-1668. W praktyce dwudukaty nie tyle wybijano ile tłoczono, używając specjalnej w tym celu skonstruowanej prasy walcowej. Odmiennie niż w Gdańsku lub mennicach koronnych, wzorów monet nie ryto na walcu, ale walce wyposażono w specjalne otwory, w które wkładano stemple. Pozwalało to pracownikom mennicy, za pomocą jednego urządzenia wybijać (wytłaczać) różne nominały, zarówno złote jak srebrne. W zależności od potrzeb w otwory walca wstawiano stemple ortów, dukatów lub dwudukatów. Ta technika pozwalała też bardzo długo wykorzystywać jedną parę stempli. Stemple nie były bowiem narażone na uderzenia o różnej sile, lecz poddawane były równomiernemu naciskowi. Dwudukat toruński z 1667 roku był notowany głównie w historycznych zbiorach Radziwiłła, Chełmińskiego, Philippa, Frankiewicza i Potockich. Współcześnie jest w kolekcjach muzealnych Emeryka Hutten-Czapskiego, Ermitażu, Drezna, Nowego Jorku, Frankfurtu, Paryża i Wiednia. Większość znanych dukatów znajduje się w muzeach. Na rynku numizmatycznym dostępnych jest nie więcej niż pięć do sześciu sztuk. Bardzo rzadka moneta, ze starego przedwojennego zbioru.

Lekko gięty egzemplarz. Bardzo ładna prezencja. Wspaniale zachowane detale.

Kopicki 8364 (R6); CNCT 1575 (R6); Friedberg 59; Złoto czasów dynastii Wazów t. II 82 (R6); Kaleniecki s. 448

Literatura: Kopicki 8364 (R6); CNCT 1575 (R6); Friedberg 59; Złoto czasów dynastii Wazów t. II 82 (R6); Kaleniecki s. 448