Aw.: Popiersie Jana III Sobieskiego w wieńcu laurowym i płaszczu rzymskim spiętym broszą na ramieniu. W otoku: IOAN III D G – REX POLON

Rw.: Unoszący się nad chmurami ukoronowany orzeł wzlatujący ku słońcu. U góry dewiza: SIC MUNITA TUTIOR (tak uzbrojony jestem bezpieczny)

Po śmierci Michała Korybuta, na sejmie elekcyjnym 19 maja 1674 roku, królem Polski wybrany został Jan Sobieski. Z uwagi na zmagania wojenne z Turcją, koronację przełożono na spokojniejsze czasy powojenne. W tym okresie sejm zezwolił Janowi III Sobieskiemu na używanie tytułów króla polskiego i wielkiego księcia litewskiego. Termin koronacji kilkakrotnie przekładano. Odbyła się dopiero 2 lutego 1676 roku na Wawelu. W latach 1674-1676 wybito wiele monet i medali nawiązujących do planowanych uroczystości koronacyjnych. Nie były one datowane i w literaturze numizmatycznej przypisuje się im czas wybicia zarówno na rok 1674 (elekcja), jak i na 1676 (koronacja). Typ dwudukata z orłem wzlatującym ku słońcu ma 3 odmiany awersów z nieco inaczej zapisaną tytulaturą królewską (Czapski 2509 i 2510). Opisywany egzemplarz jest najrzadziej notowany na aukcjach. Tej odmiany dwudukata koronacyjnego nie ma też w zbiorach Ermitażu.

Wyśmienity egzemplarz. Na awersie grafitti

Literatura: Wyśmienity egzemplarz. Na awersie grafitti