Aw.: Popiersie króla w peruce i pancerzu z zawieszonym na szyi orderem.
W otoku: D G FRIDERICVS AVGVSTVS REX POLON ET ELECT SAXON
Rw.: Order Orła Białego na wstędze orderowej okalającej krzyż orderowy.
W otoku: RESTAVRATOR ORDINIS AQVILÆ POLONICÆ (wskrzesiciel Orderu Orła Polskiego).
Na krzyżu orderowym łacińska dewiza: „Pro Fide, Lege et Rege” („Za wiarę, prawo i króla”).

August II, król Polski i elektor saski, był władcą oświeconym, popierał sztukę, artystów sam był też kolekcjonerem. W pałacu w Dreźnie urządził Kunstkabinett, w którym gromadził dzieła sztuki. Miał także znakomity zbiór monet. Kupowano dla niego monety na ówczesnych aukcjach, między innymi na aukcji w Gdańsku w 1717 roku. Zainteresowania kolekcjonerskie króla znalazły odbicie w licznych emisjach monet o charakterze pamiątkowym, a nawet kolekcjonerskim. W mennicy w Dreźnie zatrudniano znakomitych medalierów. Obok emisji monetarnych, w mennicy wybijano też monety o charakterze specjalnym – klipy, z okazji konkursów strzeleckich oraz talary medalowe. Prezentowany talar wybito z okazji ustanowienia Orderu Orła Białego przez Augusta II (1 września 1705). Ordery te otrzymywali głównie arystokraci, którzy wsparli jego elekcję, m.in. K. Radziwiłł, H. Lubomirski, M.K. Ogiński, J. Krasicki, S. Potocki, S. Małachowski. Łacińska legenda na monecie przedstawia króla jako wskrzesiciela orderu. Order ustanowiono w 1705 roku, ale jego nadawanie w formie krzyża i gwiazdy rozpoczęto w 1713 roku; wtedy zapewne wybito tę monetę. Ozdoba każdej kolekcji.

Patyna. Wyśmienity egzemplarz.

Kopicki. 11142; H-Cz. 2710; Raczyński. 315; Schnee. 1001; Chełmiński. 1135; Frankiewicz. 797