Numer: 112- 14

Nazwa: Zespół Pamiątek po rodzinie Raabe
Opis: W skład zestawu wchodzą dokumenty po Leszku Raabe, Zdzisław Raabe i Henryku Raabe. Henryk Raabe (ur. 17 listopada 1882 w Warszawie, zm. 28 stycznia 1951 w Lublinie) – polski zoolog, działacz społeczny i polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy z ramienia PPS i PZPR. Był docentem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz organizatorem i od 24 października 1944 do 1 września 1948 pierwszym rektorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1945–1946 pełnił funkcję ambasadora Polski w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Prowadził badania nad pierwotniakami, ze szczególnym uwzględnieniem organizmów chorobotwórczych. Popularyzator nauki. Ojciec Zdzisława, również zoologa i Leszka, żołnierza ruchu oporu. Zdzisław Raabe (ur. 19 października 1909 w Krakowie, zm. 12 lutego 1972 w Warszawie), profesor zoologii, dziennikarz, syn Henryka i Julii z Wyleżyńskich, brat Leszka. Odznaczony został wieloma nagrodami i odznaczeniami między innymi: Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Leszek Raabe (ur. 1913, zm. 1943) – polski działacz i publicysta socjalistyczny, założyciel i przywódca grupy konspiracyjnej Gwardia, członek Komitetu Centralnego podziemnej partii lewicy socjalistycznej Polscy Socjaliści oraz komendant Socjalistycznej Organizacji Bojowej, ps. „Marek”. Był synem Henryka Raabego, zoologa i Julii z Wyleżyńskich. Studiował na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Wileńskiego. Od 1928 r. działał w młodzieżowych stowarzyszeniach socjalistycznych, jak Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (przewodniczący Związku w Warszawie), Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, Czerwone Harcerstwo TUR. Był też członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Publikował artykuły w piśmie „Akademik Socjalista”. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Od końca 1939 r. przewodził grupie konspiracyjnej Gwardia skupionej wokół pisma o tej samej nazwie. Reprezentował ideę zjednoczenia różnych grup socjalistycznych, aby zyskać odpowiednią bazę dla swojej koncepcji prowadzenia czynnej walki z Niemcami. We wrześniu 1941 r. na podziemnej konferencji w Warszawie był współzałożycielem Polskich Socjalistów (członek Komitetu Centralnego), pełnił też funkcję komendanta Formacji Bojowo-Milicyjnych Polskich Socjalistów. Z ramienia Polskich Socjalistów był członkiem Głównej Komisji Walki Cywilnej, cywilnej struktury Polskiego Państwa Podziemnego. Jako członek Komitetu Centralnego Polskich Socjalistów opowiadał się za współpracą z PPS-WRN. Kiedy jednak nie doszło do porozumienia wraz z częścią PS przeszedł do PPS-WRN i powołał w marcu 1943 r. Socjalistyczną Organizację Bojową, zostając jej komendantem. Podporządkował ją pod względem wojskowym AK. W kwietniu tego roku uczestniczył w akcjach niesienia pomocy Żydom walczącym w getcie warszawskim. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Zaginął pod koniec 1943 roku. Według relacji Kierownika Walki Cywilnej Stefana Korbońskiego, wywiad AK przeprowadził własne śledztwo i uznał, że prawdopodobnie Leszka Raabego nie zabili Niemcy, tylko komuniści. 17 maja 1946 Prezydium Krajowej Rady Narodowej odznaczyło go pośmiertnie Krzyżem Grunwaldu III klasy W zestawie znajdują się: Henryk: Pamiątkowa plakieta z okresu pełnienia funkcji Ambasadora Polski w Moskwie; Bardzo rzadki dyplom nadania „Medal Zwycięstwa i Wolności 1945” wraz z powiadomieniem o jego otrzymaniu; Leszek: Świadectwo Dojrzałości Zdzisław: Dołączony maszynopis życiorysu; Karta personalna z obozu jenieckiego; Dyplom Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego; W skład zestawu wchodzą Odznaczenia: Polonia Restituta IV klasy; Polonia Restituta V klasy;