Za panowania Augusta III Sasa (1734-1763) mennice koronne na terenach Rzeczypospolitej nie działały. Król bez zgody sejmu i senatu rozpoczął bicie monet koronnych w mennicach saskich. Początkowo były to monety miedziane, a po roku 1752 także złote i srebrne. August III wprowadził do obiegu duże złote monety, na wzór pruskich friedrichsdorów, odbiegające wagą i próbą od monet opartych na dukacie. Stąd nominał ich w talarach, a nie dukatach. Podwójny augustdor stanowił równowartość 10 talarów. Wybijano także augustdory (5 talarów) i półaugustdory (2 1/2 talara). Emisja ta przeznaczona była dla Królestwa Polskiego zalewanego monetą pruską. Augustdory są monetami rzadkimi i poszukiwanymi przez kolekcjonerów, a 10 talarów (augustdor podwójny) to największa moneta tego władcy. Wybijano je w latach 1753-1756. 

Moneta z datą 1754 ma dwie odmiany stempla: z małymi i dużym popiersiem. Nasza odmiana charakteryzuje się większym popiersiem. O rzadkości świadczy również fakt iż Marek Kaleniecki nie odnotowuje w ogóle tego rocznika w swojej książce.
Bardzo ładnie zachowany egzemplarz w delikatnej wiekowej patynie, co zostało docenione przez firmę gradingową NGC drugą najwyższą notą gradingową na świecie NGC XF45.

Jedyny znany nam egzemplarz na rynku, ekstremalnie rzadka moneta, po raz pierwszy w naszej ofercie.