Na początku XVII stulecia przyjął się w Gdańsku zwyczaj wręczenia przez radę miejską królowi polskiemu jako najwyższemu zwierzchnikowi i władcy miasta, upominków w postaci medali z okazji zaślubin, urodzin syna, odwiedzin miasta czy odniesionych wojennych zwycięstw. Najczęściej były to okazałe sztuki złota, często o dość dużej wartości liczonej w dukatach. Zwyczaj stosowania medali jako upominków szybko rozpowszechnił się wśród miejscowego mieszczaństwa i szlachty. Były to również krążki bite w srebrze, często także w bardziej pospolitych metalach, wykonywane przez medalierów i artystów o wyrobionej renomie. 
Ślubny, okolicznościowy medal srebrny z serii tzw. profanum. Dzieło wybitnego medaliera gdańskiego Jana Jana Höhna starszego. Sygnatury na łyżce łopaty trzymanej przez stojącego mężczyznę towarzyszącemu kobiecie z kądzielą. Medal wzorowany na medalu Sebastiana Dadlera. Patyna.