Aw.: Popiersie cesarza Karola w prawo i napis wokoło CΛROLVS V ROMΛ IMPE

Rw.: Dwugłowy Orzeł z tarczą herbową, w otoku napis R ΛRΛGO VTRIVS SI. Nabita kontrmarka króla polskiego monogram SA (Sigismundus Augustus), po bokach data 15-64

Półtalary nie były zasadniczo emitowane przez Zygmunta II Augusta, jednakże król wprowadził do obiegu pewną ilość półtalarów Karola V i Filipa II, pochodzących z odzyskanych tzw. sum neapolitańskich. Przed wprowadzeniem do obiegu były opatrywane kontrasygnatą królewską w Mennicy Wileńskiej lub Tykocinie.

Królowa Bona opuszczając w 1556 roku Polskę wywiozła do rodzinnego Barii gromadzony przez 38 lat panowania ogromny majątek. Wkrótce na prośbę Filipa II Habsburga, króla Hiszpanii i Neapolu udzieliła mu ogromnej jak na owe czasy pożyczki w wysokości 430 tysięcy dukatów. Pożyczka, która wróciła do kraju została wypłacona w srebrnych monetach hiszpańskich: talarach i półtalarach Filipa II i półtalarach Karola V. W tym czasie Polska była zaangażowana w północną wojnę siedmioletnią /1563-1570/, która pochłaniała ogromne koszty. Ponieważ brakowało czynnych mennic koronnych a potrzeba wojenna nagliła o pośpiech, król zdecydował, aby na monetach pochodzących ze spadku po królowej matce nabić kontrsygnatury i tak puścić w obieg. W wydanym równocześnie uniwersale Zygmunt August zapewnił, że po skończonej wojnie wykupi monety po tym samym kursie i po przetopieniu z tak uzyskanego materiału wybije monety stemplami polskimi lub litewskimi.

Dziś numizmaty te należą do grona bardzo poszukiwanych i niezmiernie rzadkich. 

Jeden z piękniejszych egzemplarzy dostępnych na rynku, podobny półtalar (Filipa II) wystąpił ostatni raz na aukcji ponad 6 lat temu. 

Znakomicie zachowana kontrmarka, wyraźna, czytelna bez pęknięć. Wiekowa patyna.

Moneta do najlepszych kolekcji.

Kopicki 3338 (podobny) ; Ivanauskas 14SA17-4 RRR; Tyszkiewicz 50