Aw.: Ukoronowana czteropolowa tarcza podtrzymywana przez dwa lwy. W otoku: GVSTAVUS ADOLPHVS D G SVEC GOTH VAN REX M D F

Rw.: Anioł trzymający w owalnym ozdobnym kartuszu herb miasta. W otoku: MONETA NOVA CI – VIT ELBINGENSIS 16–28 Na rancie: ORNAT E TUETUR T

W 1626 roku Gustaw Adolf przerzucił swoje wojska do Prus Książęcych, Prusy były praktycznie pozbawione sił wojskowych. Gdy wojska szwedzkie podeszły pod miasto Elbląg, rada miejska 15 lipca złożyła hołd Gustawowi Adolfowi. W lipcu 1627 roku Gustaw Adolf nadał miastu nowy przywilej menniczy. W 1627 roku otwarto w mieście dwie mennice szwedzką i miejską. Mennica miejska działała stosunkowo krótko, tylko w 1628 roku, bowiem wkrótce Szwedzi przejęli całkowicie pod swoją kontrolę obie mennice. Interesująca jest ikonografia talarów miejskich z 1628 roku, zamiast portretu Gustawa Adolfa, są na nich tarcze herbowe Szwecji a na rewersie znalazła się tarcza z herbem miasta. Talary te bito na stopę polską. Był to ciekawy zabieg, bowiem, na pierwszy rzut oka tarcza szwedzka nosiła te same herby, które można było znaleźć na tarczy polskiej. Zamysł ten nie odpowiadał jednak planom szwedzkim. Gubernator szwedzki w Elblągu Axel Oxenstierna, późniejszy kanclerz, postanowił bić już tylko podwartościową monetę, która miała osłabić gospodarczo Prusy i Gdańsk. Miejsca na bicie pełnowartościowej monety w Elblągu zabrakło i talar ten pozostał historyczną pamiątką pełnowartościowej monety elbląskiej i pierwszą tak dużą monetą srebrną wybijaną w Elblągu. Ogromnej rzadkości numizmat, odmiana z napisem na rancie. Ostatnie notowanie w 1930 r. w legendarnej kolekcji M. Frankiewicza (wystawiony z ceną szacunkową 500 Marek w złocie). Pozostałe znane egzemplarze nie posiadają napisu na rancie.

Moneta godna najlepszych kolekcji.

Stara ciemna patyna.