Oryginały wybijane były w srebrze z datą 1533 oraz 1540. Badacze nie potrafią określić miejsca wybicia - najczęściej wymieniane są mennice w Gdańsku, Toruniu, Krakowie. W tamtych czasach talary nie były uznane za monetę obiegową, miały charakter jedynie darów monarszych. Ciekawostką jest to, że rocznik 1540 długo był uznawany za nieistniejący. Nawet Emeryk Hutten-Czapski uważał za fałszywy. Dopiero odnalezienie bitego egzemplarza w starym zbiorze książęcym w Gotha w Niemczech sprawiło, iż ostatecznie uznano bicie w tym roczniku.

Stara kopia, bita w srebrze.

Zielonkawy osad, patyna.