Jan II Kazimierz. Talar 1649, Kraków - RZADKOŚĆ R6-R7
Opis
Aw.: Półpostać króla w koronie i zbroi, z berłem opartym o ramię i jabłkiem królewskim w drugiej dłoni, przy boku rapier. Na zbroi zawieszony łańcuch z Orderem Złotego Runa. W otoku: IOANNES CASIMIR DG REX POLON MAG DVX LIT RVS PRVS M S L
Rw.: Pod koroną czteropolowa tarcza z małą tarczą z herbem Snop Wazów w środku, opasana łańcuchem z Orderem Złotego Runa, u dołu w łańcuchu mały herb Sas w tarczy, po bokach data 16-49, poniżej inicjały G-P. W otoku: SA SE CZ NEC NO - SVE GO VA H REX
W 1649 roku, pierwszym roku panowania króla Jana Kazimierza, obowiązywała wciąż ordynacja mennicza ustanowiona jeszcze przez Zygmunta III w 1627 roku zabraniająca bicia drobnej monety srebrnej. Wybijano jedynie pełnowartościowe grube monety: talary i dukaty. Wymuszona trudną sytuacją gospodarczą i ciągłymi wojnami, już w 1650 roku została wprowadzona nowa ordynacja, ponownie wprowadzająca możliwość bicia drobnej podwartościowej monety. Ta decyzja zaowocowała natychmiastowymi skutkami. Niemalże całkowicie zaniechano bicia talarów, a kraj został zalany drobną, o zaniżonej próbie srebra, monetą. Natychmiast też zostały wyprowadzone z obiegu pełnowartościowe talary. Ich dalszy los został tym samym przesądzony. Do naszych czasów przetrwały jedynie nieliczne egzemplarze. Polska zaczęła staczać się w otchłań chaosu gospodarczego i monetarnego, który trwał następne sto lat i zakończył się upadkiem Rzeczpospolitej. Talary krakowskie Jana Kazimierza są dzisiaj wyjątkowo rzadkimi monetami. Technika bicia była na tyle niedoskonała, że rewersy ulegały bardzo szybkiemu zniszczeniu, stąd awers łączono nieraz z kilkoma kolejnymi rewersami. Z powodu dużej liczby stempli trudno określić faktyczną rzadkość konkretnej odmiany.
Opisywana moneta to odmiana z datą nad inicjałami dzierżawcy mennicy krakowskiej.
Szlachetna patyna, delikatny połysk menniczy. Starannie wybity egzemplarz jak na ten typ monety. Minimalny ślad po zawieszce.
Moneta pochodzi ze starej kolekcji. Dołączona karteczka kolekcjonera z odręcznymi zapiskami.
Niezmiernie rzadka pozycja do najlepszych kolekcji.
Kopicki 1807; Kurpiewski 538 (R5)Tyszkiewicz 100; H. Czapski 1902 (R5); Dutkowski - Talary poz. 10.