Aw.: Postać stojąca w szacie liturgicznej z odkrytą głową na wprost,trzymająca w prawej ręce palmę a w lewej krótki krzyż z kulkowymi zakończeniami; po bokach pod rękami gwiazdy; otok perełkowy.

 Do niedawna znane były jedynie 4 takie monety. Trzy monety pochodzą ze skarbu w Chalinie (gm. Dobrzyń nad Wisłą) datowanego na lata 1202-1230, skąd dwie trafiły do kolekcji E.H. Czapskiego (nr 6923 i 6924), a trzecia prawdopodobnie z tego samego skarbu jest w MN w Warszawie (pozycja 119 303). Czwarta znajduję się w znanej kolekcji prywatnej. Jest to zatem piąty znany egzemplarz, wyjątkowo, pięknie i czytelnie wybity. Szata biskupia-ornat, w charakterystycznej trójkątnej formie, z dekoracyjnymi obrzeżami, jak również palma i krzyż wskazują na osobę duchowną, najprawdopodobniej biskupa-męczennika. Może to więc być wyobrażenie Św. Wojciecha, często spotykane na emisjach monet piastowskich tego okresu i również patrona misji północnych. Prof. B. Paszkiewicz proponuje chronologię tej monety na lata 20-te XIII wieku, do roku 1227, wskazując na księstwo kujawsko – mazowieckie, którym po roku 1200 w ramach podziału sukcesji po śmierci Kazimierza Sprawiedliwego rządził Konrad I. Książę był mocno zaangażowany w chrystianizacje niepokojących go pogańskich sąsiadów – Prusów i Jaćwingów. Po uzyskaniu papieskich bulli przyznających jego wyprawom status krucjaty, organizował je w latach 1222-23, jednak bez specjalnych sukcesów. Było to powodem sprowadzenia pod koniec lat 20-tych zakonu rycerskiego NMP (krzyżaków), który nie tylko przejął monopol na krucjaty północne, ale tez stał się niebawem jeszcze bardziej uciążliwym sąsiadem. Datą graniczną wybicia brakteatu – 1227, jest śmierć brata, Leszka Białego, pod Gąsawą i rozpoczęcia walki o tron krakowski.
Moneta wystawiana po raz pierwszy na aukcji.

Połysk menniczy.

zbiory: MNK, MNW(jw); Kopicki 302 n-R8; Garbaczewski 485