Aw.: Popiersie króla w prawo, w koronie i zbroi okrytej płaszczem spiętym broszą na ramieniu.
U dołu herb Ślepowron.
W otoku: IO CASIM D G RE – X POL & SVE M D L
Rw.: Pod koroną czterpolowa tarcza z małą tarczą z herbem Snop – Wazów w środku,
opasana łańcuchem z Orderem Złotego Runa. Po obu stronach tarczy inicjały A-T
(Andrzej Tymf, dzierżawca mennicy krakowskiej).
W otoku: MONETA AVREA – REGN POL 1664

W drugiej połowie XVII wieku Rzeczpospolita, która jeszcze nie zaleczyła ran po zniszczeniach i upadku gospodarki spowodowanej najazdami szwedzkimi, kozackimi i innymi zatargami ciągnącymi się od dziesięcioleci, nie miała możliwości zabezpieczenia obiegu pieniężnego złotymi monetami. Dukaty i ich wielokrotności opuszczały mennice polskie i miejskie w bardzo niewielkich ilościach. Obieg finansowy opierał się na niepełnowartościowej monecie srebrnej i miedzianej. Złoto służyło głównie do tezauryzowania majątków i transakcji nieruchomościami.
W transakcjach dominowały dukaty zagraniczne, głównie niderlandzkie i węgierskie. Złote polskie monety, co dokładnie odzwierciedla zawartość skarbów z tej epoki, już wtedy były wyjątkowo rzadkie i niespotykane.

Kopicki 1921; Friedberg 89; Kaleniecki s. 358; H-Cz. 5922; Parchimowicz 1667 c; Tyszkiewicz 100