Aw.: Popiersie króla w prawo w wieńcu i zbroi. W otoku: IOAN CASIM DG REX PO & S

Rw.: Pod koroną czteropolowa tarcza herbowa z małą tarczą z herbem Snopek – Wazów w środku. U dołu herb Wieniawa, podskarbiego wielkiego koronnego Bogusława Leszczyńskiego. W otoku napis: MONET AVRIÆ – REGNI PO 1651

Ekstremalnie rzadka moneta z mennicy koronnej we Wschowie. Moneta znana ze skarbu z Koszyc, ten egzemplarz jest drugim znanym, a jedynym na rynku numizmatycznym. Do czasów publikacji skarbu z Koszyc odmiana ta znana była jedynie z przekazów. Jej wygląd opisywano w oparciu o dukaty wschowskie z 1652 r. Tyszkiewicz (1890) wyceniał go na 350 marek w złocie, ale ze znakiem zapytania, jako że moneta nie była mu znana z żadnego zbioru.
Po raz pierwszy dwudukat ten został opisany w wykazie: J.T. Kohler, Vollstandiges Ducaten Gabinet w 1759 roku. Numizmatycy odwoływali się do skarbu z Koszyc i do wydanej w 1948 r. broszury Nohejlowej – Pratowej, gdzie był jedynie wykaz roczników. Możliwość poprawnego opisu tej, a także drugiej odmiany dwudukatówki (z końcówką legendy = POL & S) pojawiła się po opublikowaniu w 2007 r. katalogu skarbu z Koszyc wydanym na Słowacji przez M. Buhaja. Odmiana II (z napisem POL & S) była oferowana na 9 aukcji WCN poz. 453.
Identyczny stempel został także odnotowany w skarbie z Koszyc: pozycja 1543.
Skarb z Koszyc jest niesłychanie ważny dla numizmatyki polskiej i europejskiej. Daje on możliwość potwierdzenia oryginalności wielu XVI- i XVII-wiecznych dukatów, zawierał bowiem ponad 2900 europejskich dukatów i wielokrotności, które zostały ukryte nie później niż w 1679 r.

Lekko gięty. Niewielki, przebity w epoce otwór, piękny połysk i delikatna patyna.

Bandtke 395 (ale opis wg Kohler’a); Zagórski 514 (bez ilustracji); Gumowski (Podręcznik…) odnotowuje rocznik bez podania zbiorów; Kamiński, Kurpiewski 640-641 (ale opisy z błędami); Kopicki 1885 (popr

Literatura: Bandtke 395 (ale opis wg Kohler’a); Zagórski 514 (bez ilustracji); Gumowski (Podręcznik…) odnotowuje rocznik bez podania zbiorów; Kamiński, Kurpiewski 640-641 (ale opisy z błędami); Kopicki 1885 (popr