Aw.: Popiersie w zbroi, w koronkowym kołnierzu z płaszczem spiętym broszą na ramieniu.
Pod popiersiem miniaturowe inicjały SA (Samuel Ammon). W otoku:
&SIGISMVNDVSc III cD:G: POLONIÆ cET cSVECIÆ cREX>
Rw.: Pod koroną ozdobny dziewięciopolowy kartusz herbowy z ozdobami i figurami
ptaków, po bokach inicjały II – VE (Jakub Jakobson van Emden,
zarządca mennicy w Bydgoszczy). Po bokach korony rozdzielona data 16-17.
Całość opasana łańcuchem Orderu Złotego Runa. W otoku:
>MAGNVScDVXcLITVA:RVS:O:PRVS:MAS:SAM:LIVON:zc

Wyjątkowej klasy i rzadkości numizmat. Znakomicie wykonane przez Samuela Ammona stemple posłużyły do wybicia serii grubych monet w srebrze i złocie. Monety wybite tymi stemplami wykazują znaczne odchylenia wagi, od półtora do ponad dwóch talarów. Monety o wadze około 2 talarów notowane były w kolekcji Radziwiłłów i Potockich (obecnie w MNW). Egzemplarz o wadze 46,5 g, w 1904 roku był w zbiorze Z. Chełmińskiego. Srebrna moneta ze zbioru Karolkiewicza ważyła 56,3 g. Egzemplarz ten w 1910 roku pojawił się w firmie L. Hamburger, skąd za pośrednictwem firmy Lanz po II wojnie trafił do USA. Istnieją przesłanki, pozwalające sądzić, że opisywany egzemplarz pochodzi z kolekcji Radziwiłłów. Podobny dwutalar został sprzedany 24 kwietnia 2008 roku na aukcji Stack’s (pozycja 1011) za 184 000 USD. W kolekcji Hutten-Czapskiego była taka moneta odbita w złocie, nie było natomiast srebrnej. W podręczniku J. Tyszkiewicza ta dwutalarówka wyceniona została na 300 marek i dodatkowo oznaczona znakiem zapytania, co było dodatkową wskazówką dla ówczesnych kolekcjonerów, że monety z taką datą nie spotkał.

Przepiękna moneta.

Kopicki.1388; Chełmiński.230; Tyszkiewicz.300?